10 to Watch is een nieuwe serie binnen het dvd-label Tiger Releases van het International Film Festival Rotterdam: een gevarieerde, wereldwijde selectie van tien festivalfilms, merendeels bekroond met prijzen en vertoond in de Tiger Awards Competitie of Bright Future.

- Black & White & Sex (John Winter, Australië 2011)
In een kale filmstudio staat een regisseur met zijn crew klaar voor een interview met een prostituee. Acht verschillende actrices verbeelden één en dezelfde vrouw: Angie, de welbespraakte prostituee. Hoewel de dames in uiterlijk, leeftijd en kleding sterk verschillen, zijn ze dezelfde persoon met dezelfde tekst. Toch markeert iedere nieuwe vrouw een nieuwe fase in het gesprek tussen Angie en haar interviewer - die zelf ook letterlijk en figuurlijk met de billen bloot moet.
Deze film-in-een-film doet een klassieke, Hollywoodiaanse ‘casting couch’ vermoeden, maar blijkt vooral een confronterende, erotische en intellectuele, cinematografische striptease - deels geïnspireerd door Andy Warhols Screen Tests. Een lust voor het oog vanwege het stijlvolle camerawerk, de slimme montage, doorwrochte teksten en sterke actrices.

- Neighbouring Sounds (Kleber Mendonça Filho, Brazilië 2012)
Het kalme leven in een middenklasse buurt in Recife neemt een onverwachte wending na de komst van privébeveiligers. Wanneer zij de buurt gegarandeerde veiligheid in de nacht aanbieden, levert dit wel een gevoel van veiligheid op, maar ook een flinke dosis ongerustheid in een samenleving die draait op angst. Dit fascinerende, meeslepende debuut toont de voorkant en keerzijde van de Brazilian Dream en reflecteert tevens op geschiedenis en geweld.
Cinefiele duizendpoot Kleber Mendonça Filho debuteert zeer overtuigend met zijn eerste lange speelfilm, die werd ondersteund door het Hubert Bals Fonds van het International Film Festival Rotterdam en in 2012 in wereldpremière ging in de Tiger Awards Competitie. De film won er de prijs van de internationale filmcritici en later nog vele prijzen op andere internationale festivals.

- Goodbye (Mohammad Rasoulof, Iran 2011)
Goodbye is een fascinerend en ingetogen portret van een samenleving die gebukt gaat onder de voortdurende controle en dreiging van zijn religieuze machthebbers. Noora, een jonge, zwangere advocate in Teheran wier echtgenoot vanwege zijn kritische journalistieke artikelen te werk is gesteld in de woestijn, ondervindt voortdurende tegenwerking van het regime en besluit het land te verlaten. Dat blijkt niet gemakkelijk.
Samen met Jafar Panahi werd regisseur Mohammad Rasoulof op 20 december 2010 veroordeeld tot zes jaar gevangenisstraf omdat ze de veiligheid van de Iraanse staat in gevaar zouden hebben gebracht. In oktober 2011 werd Rasoulofs veroordeling teruggebracht tot een jaar, die van Panahi bleef staan op zes jaar. Omdat het Rasoulof op dat moment al verboden was om films te maken, werd Goodbye in de winter van 2010/2011 deels in het geheim opgenomen. Het resultaat is een verontrustende film die de onmacht en het verlangen naar vrijheid in al zijn eenvoud pijnlijk voelbaar maakt. De film won tijdens IFFR 2012 de Publieksprijs van het Hubert Bals Fonds dat de film mede ondersteunde.

- The Sound of Light (Yamasaki Juichiro, Japan 2011)
Op het kleinschalige boerenbedrijf van de familie Kariya is men bij elkaar gekomen om traditiegetrouw de eerste zonsopkomst van het nieuwe jaar te bekijken. Vader wordt ouder en is door een ongeluk verzwakt. De oudste zoon is teruggekomen uit Tokyo waarhij werkt aan een carrière in de muziek. Hoewel Yusuke door zijn vader wordt aangemoedigd om hier in door te gaan, voelt hij de familieverplichting om de boerderij over te nemen. Naarmate nieuwjaar nadert, moet Yusuke keuzes maken.
Het sobere en poëtische realisme van The Sound of Light creëert ook voor Japanners een exotische film, maar waakt er voor een idyllisch portret van het boerenleven te schetsen. De acteurs spreken in dialect en komen allen uit Okayama, ver weg van Tokyo, waar de film is opgenomen. De regisseur, zelf boer, wil een ervaring delen: ‘Het geluid van licht kan niet worden gehoord, maar als je je echt inspant, kun je het misschien voelen…. De film onderzoekt wat dit geluid met Yusuke kan doen.'


Nana (Valerie Massadian, Frankrijk 2011)
Nana, bekroond met de prijs voor het beste debuut op het filmfestival van Locarno, beziet de wereld vanaf de ooghoogte van een autonoom vierjarig meisje op het Franse platteland. Als ze op een dag thuiskomt, treft ze een leeg huis aan. Elke uitleg over de verdwijning van haar moeder ontbreekt, zodat de kijker net zo weinig meekrijgt van de volwassen wereld als het kleine meisje, dat geheel haar eigen weg gaat. Ze blijkt zich prima te kunnen redden en loopt met een kinderlijke puurheid door een wereld die deels paradijselijk, deels hard en realistisch is.
Nana verruilt een expliciete verhaallijn voor een ongedwongen blik op de oerinstincten van een kind dat zichzelf mag zijn, zonder volwassenen die hun ideeën op haar projecteren. De verfijnde belichting en uitgekiende composities verraden Massadians achtergrond als fotografe; Nana is een intiem en overweldigend debuut.