De oude Beto bewoont één kleine kamer in het grote huis waar hij dertig jaar heeft gewerkt. De eigenares is tien jaar geleden met het andere personeel verhuisd en Beto past op het pand totdat het verkocht wordt. Zijn eenzaamheid bevalt hem uitstekend, de lawaaiige buitenwereld maakt hem nerveus. Plotseling wordt het huis verkocht. Beto moet bedenken hoe hij zijn geïsoleerde leven in stand kan houden.

Parque Vía werd in Locarno met een Gouden Luipaard bekroond. In zijn ingehouden, indrukwekkende debuut blijft filmmaker Rivero Huerta dicht bij de werkelijkheid. Alle rollen worden door niet-professionele acteurs vertolkt. Het fraaie camerawerk toont haarscherp de relatie tussen de ruimtes van het huis en zijn eeuwige bewoner, maar ook tussen de verschillende sociale klassen. Het fictie element in de film draait om de verhouding tot de chaotische, gewelddadige buitenwereld: miljoenenstad Mexico.