Verbetering van het strafproces: Het tweefasenproces

Het strafproces staat continu onder revisie om te zorgen dat het rechtssysteem eerlijk en rechtvaardig blijft. In deze productomschrijving wordt de mogelijkheid van een tweefasenproces als verbetering van het huidige systeem onderzocht. Het onderzoek richt zich op twee specifieke kwesties: de uitbreiding van het spreekrecht van het slachtoffer en de problematiek van de weigerende observandus.

In de eerste fase van het onderzoek worden de procespositie van het slachtoffer en mogelijke aanpassingen aan die positie besproken. Het is van belang dat het slachtoffer een actievere rol krijgt en gehoord wordt binnen het strafproces. Vervolgens wordt de huidige regeling van het strafproces kritisch geanalyseerd en wordt gekeken hoe een tweefasenproces binnen deze regeling past. Het doel is om te zien of deze nieuwe aanpak effectief kan worden geïntegreerd en voordelen kan bieden ten opzichte van het huidige systeem.

Om een breed perspectief te krijgen, zijn er interviews afgenomen met vijftien professionals uit de strafrechtspraktijk. De nadruk ligt vooral op de argumenten die zij naar voren brachten met betrekking tot de mogelijkheid van een tweefasenproces. Hun inzichten bieden waardevolle informatie om de voor- en nadelen van deze nieuwe aanpak te begrijpen en af te wegen.

Tot slot wordt er gekeken naar relevante aspecten van het straf(proces)recht in België, Engeland en Wales, Duitsland en Zweden. Deze vergelijking helpt om een beeld te vormen van de onderdelen die relevant zijn bij de mogelijke invoering van een tweefasenproces.

Dit onderzoek is uitgevoerd in opdracht van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Documentatiecentrum (WODC),op verzoek van het Ministerie van Veiligheid en Justitie, Directie Sanctie- en Preventiebeleid. Het werd uitgevoerd door de deskundige medewerkers van de vakgroep strafrecht en criminologie van de Rijksuniversiteit Groningen.