Een heropleving na tegenslagen

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de Franse filmindustrie zwaar getroffen en raakte in verval. In tegenstelling tot de geallieerde boycot, werden Duitse films zeer gewaardeerd en met succes vertoond in Amerika. Pas met de komst van de geluidsfilm begon het herstel van de Franse filmindustrie. Dit was vooral te danken aan investeringen van de Duitse Tobis- en Engelse Korda Films. Toen Duitse troepen in 1940 Frankrijk binnenvielen, vond er echter een ware exodus plaats in de filmwereld. Veel prominente regisseurs, zoals Réné Clair, Jacques Feyder, Max Ophuls, Julien Duvivier en Jean Renoir, weken uit naar Amerika. Ook populaire sterren, zoals Jean Gabin, Jean-Pierre Aumont en Michèle Morgan, kozen voor Hollywood.

Een nieuwe generatie regisseurs

Het vertrek van deze prominente regisseurs betekende echter geen ramp voor Frankrijk. Er diende zich een nieuwe generatie aan, met namen als Henri-Georges Clouzot, Jacques Becker, Claude Autant-Lara en Marcel Carné. De Duitse bezetter richtte filmmaatschappij Continental op en produceerde enkele briljante films, tot ergernis van Goebbels, die het als concurrentie zag voor de Duitse filmmarkt. De Duitsers wisten systeem en controle in de chaotische Franse filmindustrie te brengen door budgetten en contracten te beheersen. Tijdens de bezetting werden legendarische films geproduceerd, waaronder "Les visiteurs du soir", "Les enfants du Paradis" (Carné/Prévert),"L'éternel retour" (Delannoy/Cocteau),"Les inconnus dans la maison" (Decoin/Clouzot). Ook werden veel romans van Georges Simenon verfilmd.

Een succesvolle terugkeer en nieuwe ontwikkelingen

Na de bevrijding keerden de uitgeweken regisseurs terug naar Frankrijk, waar vooral Max Ophuls met films als "La ronde", "Le plaisir", "Madame de..." en "Lola Montes" succesvol was. In de jaren vijftig maakte ook Jacques Becker furore met films als "Casque d'Or" met Simone Signoret en "Touchez pas au grisbi" met Jean Gabin. Halverwege de jaren vijftig ontstond er een nieuwe stroming in de Franse filmindustrie, waarin nieuwe wegen werden verkend.

De opkomst van de Nouvelle Vague

In 1956 brak Roger Vadim door met "Et Dieu créa la femme", waarin zijn echtgenote Brigitte Bardot de hoofdrol speelde en uitgroeide tot het sekssymbool van die tijd. In 1961 regisseerde Agnès Varda de vrouwenfilm "Cléo de cinq à sept", waarin ze twee uur uit het leven van een jonge vrouw (Corinne Marchand) volgt, die om zeven uur de uitslag van een kankeronderzoek zal horen. Een groep nieuwe filmmakers, door het weekblad l'Express gedoopt tot de Nouvelle Vague, brak met de regels van de traditionele techniek en maakte realistische, eigentijdse films. Bekende namen in deze beweging waren Claude Chabrol, François Truffaut, Louis Malle en Jean-Luc Godard, die vooral werkten met jonge acteurs als Jean-Paul Belmondo, Jeanne Moreau, Jean-Claude Brialy en Catherine Deneuve.