De Heldringstichtingen ontlenen hun naam aan de Réveilvoorman ds. O.G. Heldring, die in het Betuwse dorp Zetten in 1847 een opvangtehuis voor prostituees stichtte. Rondom dit tehuis ontstond in de loop der jaren een groot complex van inrichtingen voor opvang en vorming van verwaarloosde en kwetsbare meisjes en jonge vrouwen. Tevens werden diverse scholen gesticht, die landelijke bekendheid kregen. Tienduizenden meisjes hebben in Zetten een nieuw tehuis en een nieuwe toekomst gevonden. In dit boek beschrijft O.W. Dubois de sociale achtergronden van de meisjes die in deze huizen terechtkwamen en hij geeft een beeld van de beschermde omgeving waarin zij naar het christelijk ideaal van de reddende liefde werden opgevoed. De vele individuele beschrijvingen van karakters en levens van de opgenomen meisjes en vrouwen geven aan het boek een bijzondere levendigheid en brengen het verleden dichterbij.