‘Wat is eigenlijk erger, doodgaan of achterblijven?’ vroeg Johan. Aletta dacht kort na en antwoordde resoluut. ‘Achterblijven.’ Johan en Aletta genieten in goede gezondheid van hun oude dag. Allebei vinden ze het erg belangrijk de regie over hun eigen leven te houden en ze willen volop van het leven genieten tot het moment dat ze, op hun voorwaarden, bepalen dat het leven erop zit. Wanneer het coronavirus uitbreekt, verwacht hun omgeving dat ze zichzelf thuis opsluiten. Na een periode van gematigde voorzichtigheid wint hun verlangen naar levensvreugde het. Ze besluiten om er samen op uit te gaan en alle goedbedoelde adviezen en maatregelen wat losser te nemen. Die beslissing heeft verstrekkende gevolgen. Tjerk Sleeswijk Visser (1996) schreef tijdens zijn geneeskundestudie korte stukjes en gedichten over bijzondere of grappige voorvallen in het ziekenhuis. Ook schreef hij wetenschappelijke artikelen, die meerdere keren gepubliceerd zijn in vakbladen. Na het uitbreken van de coronacrisis is hij begonnen aan zijn debuutroman. Het verhaal is losjes gebaseerd op het leven van zijn grootouders.