De Onderwijsfamilie: Een Historisch Overzicht van het Nederlandse Onderwijs

In het jaar 2008 voltooide Jeroen Dijsselbloem het parlementair onderzoek naar onderwijsvernieuwingen, een gebeurtenis die zijn interesse voor het onderwijs voorgoed aanwakkerde. Met familieleden die werkzaam waren in het onderwijs, zoals zijn opa, ouders en vele tantes en ooms, vroeg Dijsselbloem zich af welke veranderingen zij hadden meegemaakt. Van de opkomst van de Mammoetwet tot de introductie van de basisschool, basisvorming, vmbo, Passend onderwijs, het studiehuis en de roc's, alle aspecten van het Nederlandse onderwijs komen aan bod.

Samen met zijn moeder besloot Dijsselbloem deze onderwijzers en leraren in hun familie te bezoeken en hun verhalen te verzamelen. Het resultaat is "De onderwijsfamilie", een prachtig portret van het Nederlandse onderwijs en de enorme veranderingen die het heeft doorgemaakt in een relatief korte periode. Het belicht ook de indrukwekkende maatschappelijke emancipatie die heeft plaatsgevonden.

Dit familieverhaal biedt een diepgaand historisch inzicht in het Nederlandse onderwijs, waarbij vrijwel alle facetten aan bod komen. Maar Dijsselbloem gaat verder dan dat. Hij stelt de vraag of we tevreden kunnen zijn over het huidige Nederlandse onderwijssysteem. Als voorzitter van de Onderzoeksraad voor Veiligheid en voorzitter van het Nationaal Groeifonds, heeft Dijsselbloem waardevolle expertise opgebouwd op het gebied van investeren in kennis en innovatie in Nederland.

De Eurocrisis: Een Onthullend Verslag van Achter de Schermen

Naast zijn betrokkenheid bij het onderwijs, heeft Jeroen Dijsselbloem ook een belangrijke rol gespeeld in de wereld van de financiën en de Europese politiek. Tussen 2012 en 2017 was hij minister van Financiën en van 2013 tot 2018 voorzitter van de Eurogroep.

In 2018 publiceerde Dijsselbloem het boek "De Eurocrisis", waarin hij een diepgaande analyse biedt van deze tumultueuze periode. In tegenstelling tot actieve politici die vaak op zoek zijn naar schuldigen, presenteert Dijsselbloem een objectief en genuanceerd perspectief op de crisis. Hij brengt aan het licht dat de crisis minder eenduidig was dan het destijds leek. Bovendien onthult hij dat er achter de schermen momenten van radeloosheid waren, waarin improvisatie noodzakelijk was om de onvoorspelbare Grieken binnen de euro te houden.

Met zijn nuchtere en onopgesmukte schrijfstijl geeft Dijsselbloem vijf jaar lang leiding heeft gegeven aan de Eurogroep, een waardevol verslag van deze belangrijke periode in de Europese geschiedenis.