Een luchtbel in een vluchtige rivier: Een verzameling vertalingen en toelichtingen door Jean Pierre Rawie

In weerwil van de opinion chic dat poëzie onvertaalbaar zou zijn, gelooft Jean Pierre Rawie dat elk gedicht te vertalen is, al duurt het soms lang vóór gedicht en vertaler elkaar vinden. Rawie, een van de meest geliefde dichters van Nederland, heeft ter gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag voor het eerst een groot aantal van zijn vertalingen verzameld en voorzien van uitgebreide toelichtingen in Een luchtbel in een vluchtige rivier.

In deze bijzondere bundel laat Rawie alles ter sprake komen wat hij relevant acht. Hij bespreekt niet alleen de omstandigheden waaronder de vertalingen zijn ontstaan, maar ook interessante weetjes over de oorspronkelijke dichters en de tijden waarin zij leefden. Daarnaast biedt hij inzichten over de vorm van de gedichten zelf. Deze uitgebreide toelichtingen maken Een luchtbel in een vluchtige rivier niet alleen een belangwekkende, maar ook een onmisbare bundel voor de echte poëzieliefhebbers.

Rawie houdt zich bij het vertalen van gedichten aan de regel van Dante Gabriel Rossetti: een goed gedicht mag niet worden veranderd in een slecht gedicht. Zijn geestdriftige en begenadigde vertalingen uit vroeger tijden hebben hem een grote reputatie bezorgd. Zijn eerder succesvolle bundel, Onmogelijk geluk, behoort tot de meest gelezen dichtbundels aller tijden. In 2008 ontving Rawie voor zijn gehele oeuvre de Charlotte Köhler Prijs.

De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag: Een diep doorleefde bundel

De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag, zo luidt de titel van een andere meesterwerk van Rawie. In deze bundel is de dichter nog melancholischer en minder ironisch dan voorheen. Zijn studentikoze toon heeft plaatsgemaakt voor een gestileerdere behandeling van zijn thema. Elke regel is met precisie gesneden, zonder enige onnodige franje. Rawie's bekwaamheid in het vormen van gedichten dwingt bewondering af en maakt van deze bundel een waar kunstwerk.

Trouw beschouwt De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag als doorleefder dan ooit. Rawie's perfecctie in het snijden van regels, zonder enige belemmering in rijm of ritme, is bewonderenswaardig. Elsevier roemt Rawie als het levende bewijs dat een dichter zijn eigen goddelijke gang kan gaan, zonder zich iets aan te trekken van anderen, met de literaire kritiek voorop.