Hoe tientallen leden van een Joodse familie de oorlog overleefden

De nakomelingen van Joseph Benedictus en Mietje de Hoop vormden rond 1940 een familie van zo'n 120 personen. Ze hadden diverse achtergronden en beroepen, van sigarenhandelaren tot diamantslijpers, van producenten van surrogaatproducten tot politiemannen. Ze woonden voornamelijk in de Amsterdamse Rivierenbuurt en de Haagse Bezuidenhout. De familieleden waren geloofsmatig divers, sommigen waren katholiek, anderen protestant, en velen beschouwden zichzelf als 'niets'. Toch werden er vaak sjoelehuwelijken gesloten vanwege traditie.

In de jaren twintig viel de familie uiteen na een ruzie, maar rond 1941 werden ze geconfronteerd met een grimmige realiteit. Ze moesten aangeven of hun grootouders Joods waren en of ze zelf ingeschreven waren bij de synagoge. Dit simpele administratieve proces leidde hen ongemerkt naar Auschwitz en Sobibor, waar veertien familieleden hun leven verloren.

Gelukkig wist het merendeel van de familie te ontsnappen dankzij hun verzet en samenwerking met onder andere aangetrouwde advocaat Kymmell, NSB-ambtenaar Wolters en het Duitse hoofd van het Besluitbureau Calmeyer. Een oudoom genaamd Willem had ook een cruciaal familieverhaal dat van pas kwam, terwijl zijn kleinzoon aan het Oostfront vocht.

Dit indrukwekkende verhaal wordt tot leven gebracht aan de hand van documenten uit de Calmeyerprocedure en de herinneringen van teruggevonden familieleden. Met behulp van familiefoto's en andere authentieke documenten wordt deze aangrijpende geschiedenis verteld, zodat de moed en veerkracht van deze Joodse familie tijdens de oorlog niet vergeten zullen worden.