Is tucht in de kerk iets van het verleden? Daar lijkt het wel op. Als mensen er nog iets van weten, zijn de herinneringen meestal niet positief. Tucht heeft een slechte naam gekregen. De nadruk op keuzevrijheid en de afkeer van groepsdwang van onze tijd, hebben ervoor gezorgd dat het zelfreinigend vermogen van de kerk aan betekenis heeft verloren. Dit boek (handelseditie van een promotiestudie) stelt de vraag of dat niet tot schade is van de kerk zelf. Als verlegenheid het dominante sentiment wordt, zal het er maar weinig van komen om elkaar op het volgen van Jezus aan te spreken. Welk draagvlak resteert er nog voor de tucht, sinds de jaren zestig van de vorige eeuw? ‘Elkaar aanspreken’ onderzoekt de historische wortels van de tucht in een concrete kerkgemeenschap, de Unie van Baptistengemeenten. Maar de reikwijdte van de studie is breder. Aan de hand van een analyse van wat de Bijbel en de theologie over het thema te berde brengen, verbindt Yme Horjus tucht met een actueel verschijnsel als ‘accountability’, dat binnen bedrijven, organisaties en instellingen breed is geaccepteerd. Waar men in de kerk nog vaak het ‘gedogen’ praktiseert, is de seculiere wereld deze verlegenheid al voorbij en roept zij als het ware de kerk tot de orde om te ‘handhaven’ en op te treden tegen zonden die de kerk zijn binnengeslopen. Daarmee houdt de auteur kerken een spiegel voor van wat hij in de Bijbel vindt en waar in de maatschappij opnieuw gevoeligheid voor bestaat.