In een tijd waarin kunstmatige intelligentie heel gewoon is geworden, krijgt de 86-jarige Marjorie gezelschap van een leergierig hologram. Deze ‘prime’ is een jongere versie van haar overleden man Walter, die herinneringen met Marjorie ophaalt om haar verslechterende geheugen te trainen. Maar de prime kent alleen de feiten en herinneringen die hem verteld zijn, die dus ook te manipuleren zijn – door Marjorie of bijvoorbeeld haar schoonzoon Jon.

Zo gaat de holografische – en in veel opzichten verbeterde – versie van Walter deel uitmaken van een geïdealiseerd verleden. Wie Walter echt was, lijkt er steeds minder toe te doen. 'Niemand is wie hij was, noch zal hij zijn wie hij nu is', stelt de prime vast in één van de tot nadenken stemmende dialogen in deze ingetogen verfilming van het gelijknamige toneelstuk van Jordan Harrison.