Nick en Anna gaan voor zes maanden naar Zwitserland. Nick wil recepten uit de lokale keuken verzamelen en Anna hoopt uiteindelijk een nieuw boek te schrijven. De verandering van omgeving kan ook goed zijn voor hun relatie, want Anna weet van Nick’s affaire met hun buurvrouw Andrea, die uit het raam sprong. Mischa zal voor de vis en de philodendron in hun Weense appartement zorgen terwijl ze weg zijn. Op een bergweg botsen ze op een schaap en beginnen de absurde gebeurtenissen zich in hoog tempo af te wisselen.
Naarmate het verhaal vordert, worden zekerheden ondermijnt, begint de realiteit te vervagen en neemt de verwarring toe. Ze verschijnen in de verbeelding van andere mensen en bewegen door vreemde koppelingen in geografische dimensies. Op welk punt begon de plot eigenlijk? Zijn de personages echt zichzelf, of slechts hersenspinsels van iemand anders? Het wordt een spel met de continuïteit van tijd, de grenzen van ruimte en synchrone, parallelle realiteiten. Er ontstaan ​​verwarrende verbindingen tussen het appartement in Wenen en het Zwitserse chalet, sprongen tussen verschillende tijden, en personages lijken meerdere identiteiten te vervullen.
Ziet de ijsverkoper in de naburige stad er niet uit als Mischa? Is Anna’s jaloezie ongegrond, of moet ze luisteren naar het advies van de pratende kat? Is Mischa eigenlijk Andrea?
Tiere is een grote mindfuck, alsof je (ver)dwaalt in de wereld van Borges.