Pepperminta is een gek roodharig Pippi-Langkous-meisje. Zij woont met slak Ismaël in een fluorescerend kaleidoscopische variant op Villa Kakelbont. In Pepperminta’s geheime wereld, waar haar badkuip een doorgang naar buiten is, kun je lowtech gamen met een pistool dat kleurige bloemen schiet. In een speciaal doosje bewaart zij een oog op glinsterende kralen, waaruit grootmoeder haar vanuit het hiernamaals moed inspreekt. Pepperminta verzamelt een opmerkelijk gezelschap om zich heen en spoort hen aan de wereld wat menselijker te maken en zich van remmingen te ontdoen. Onder de handen van deze vrolijke gezanten transformeert het landschap tijdens hun reis van een suikerzoet-lieftallig tot een softerotisch- verleidelijk paradijs, waar op gezette tijden een orgastische kleuruitbarsting bevrijdend werkt.

'Ich bringe nur die Farben zurück die die Technik gestolen hat', zegt Pipilotti Rist in een interview met Sjarel Ex, directeur van Boijmans van Beuningen, waar de kunstenares in het voorjaar van 2009 een tentoonstelling had van haar 'Gesammtkunstwerk' Elixer. Met haar overweldigend veelkleurige en psychedelische video-installaties transformeert ze diverse musea en grote Biënnales. Precies zoals haar alter ego Pepperminta de grauwe massa om haar heen in haar gezapigheid en ordeningsdrang een beetje kleur wil geven met de 1001 invallen uit haar vrolijke en duizelingwekkende universum. Pepperminta is het speelfilmdebuut van de Zwitserse multimedia-kunstenaars Elisabeth Charlotte Rist (1962) die zich in haar tienerjaren Pipilotti noemt, naar de heldin uit haar jeugd, Pippi Langkous.