Zeg het met een bloemetje

Vele woorden nooit gesproken, vragen onbeantwoord. Vaak moeten we raden wat men ons wil zeggen. Gelukkig schonk moeder natuur ons bloemen zodat we zonder taal noch klank toch de boodschap vertellen die ons hart je zeggen wil.

Sta je daar zwijgzaam en verlegen, met een vraag in je lieve blik. Ik wil je antwoorden, maar mijn keel slaat dicht en de adem stokt. Ik verlang ernaar om je mijn toekomstige verhalen, mijn dromen te vertellen. Ik wil je laten weten waar en wanneer je al een plekje hebt veroverd in mijn levensboek, hoe belangrijk je voor me bent. Ik wil je zeggen hoeveel ik van je hou, hoe graag ik je zie. Maar telkens wanneer jouw warme ogen de mijne ontmoeten, draait mijn buik in drievoud. Mijn benen beginnen te trillen, en ik moet bijna gaan zitten. Het enige wat ik eruit krijg is: "Morgen wordt het zonnig, geen regen, tot ziens..."

Maar in plaats van: "Lieve schat, ik hou van je. Wil je met mij naar de zee, de zon? Een film misschien? Ach, ik zie je toch zo graag." Struikel ik over mijn woorden. Je kijkt naar me, je ziet me stuntelen en je lacht me stralend toe. Ik word helemaal rood, ik schaam me te pletter. En toch, op een of andere manier, lijk ik een beetje in de smaak te vallen. Je doorziet mijn spraakgebrek en neemt me zachtjes bij de hand.

Met het laatste restje moed tover ik vanachter mijn rug een prachtige bloem tevoorschijn. Voor jou, een zoen. Gelukt. Ik zeg het met een bloemetje.