Ontroerende novelle over familie, taal en de oorlog

Het is 1943. De kleine Maurits, een doofgeboren kind in een Amsterdams Joods gezin, wordt op acht maanden oud van huis weggehaald om te kunnen onderduiken. Hij komt terecht in Limburg en heeft geen idee wat er met zijn familie is gebeurd. Na de oorlog wordt hij herenigd met zijn ouders en zijn twee zusjes, maar de taal ontbreekt om hem uit te leggen wat er allemaal heeft plaatsgevonden.

Op de dovenschool, waar Maurits met inspanning en geduld leert praten en liplezen, begint er iets te dagen over de Tweede Wereldoorlog. Maar het is pas na de dood van zijn moeder dat hij de moed vindt om haar persoonlijke verslag over wat hun gezin en naaste familie tijdens de Jodenvervolging heeft meegemaakt, te lezen. Als acteur bij Het Gebarentheater brengt Maurits vervolgens het indrukwekkende verhaal van zijn moeder op het toneel tot leven.

Beschreven vanuit het perspectief van de jongste zus

In deze prachtige novelle, gebaseerd op een werkelijke geschiedenis, vertelt de jongste zus, Hans, op haar beurt het verhaal. Zij volgt daarbij haar broer's "sprekende" gebarentaal en herinnert zich al vertellende de gebeurtenissen uit hun kinderjaren.

Deze ontroerende novelle neemt de lezer mee op een emotionele reis door een familieverhaal dat verstrengeld is met de grote gebeurtenissen van de oorlog. Het laat zien hoe taal, of het ontbreken ervan, een rol kan spelen in het overbrengen van ervaringen en herinneringen. Een verhaal dat raakt en inspireert, en ons doet nadenken over de kracht van communicatie en de veerkracht van de menselijke geest.