Een meeslepende roman over liefde, oorlog en keuzes

Nu ik je nooit meer zie is een meeslepende roman die de Europese verhoudingen in de late jaren dertig laat verschuiven. Gebaseerd op historische feiten, weeft deze roman fictie nauw samen met het verhaal van het gezin Teitelbaum. Met vaart geschreven en tegelijkertijd doordrenkt van warmte, is dit boek een ware aanrader.

Twee twintigers op zoek naar een nieuw bestaan

In 1936 worden Leon en Vera Teitelbaum door hun Oostenrijkse familie naar Rotterdam gestuurd. Hun vader, een porseleinfabrikant, voorziet al vóór de Anschluss dat er geen plaats meer is voor joden in Oostenrijk. In de Maasstad moeten Leon en Vera op eigen kracht een nieuw bestaan opbouwen. Vera vindt werk als secretaresse bij de Bijenkorf en wordt verliefd op de charmante Hugo Barton, een welgestelde man. Leon werkt als graveur in de serviezenspeciaalzaak Jungerhans en kan eindelijk zijn ambitie als kunstschilder waarmaken dankzij galerie Leiker.

Oorlog en onmogelijke keuzes

Terwijl de oorlog steeds dreigender wordt, merkt Vera dat haar joodse afkomst een muur vormt tussen haar en Hugo. Ondertussen raakt Leon betrokken bij een complot van kunstvervalsing en zet hij zijn bestaanszekerheid op het spel door zijn communistische sympathieën. Wanneer in 1940 de eerste bommen op Rotterdam vallen, staan beiden voor onmogelijke keuzes die hun leven voorgoed zullen veranderen.

Een realistisch beeld van het oude Rotterdam

Gelegen in het Rotterdam van de late jaren dertig, biedt Nu ik je nooit meer zie een realistische inkijk in de oude stad en de bedrieglijke rust waarin het leven zich daar afspeelde. De auteur weet op levendige wijze de sfeer van die tijd te vangen en neemt de lezer mee naar een periode vol onzekerheid, maar ook vol onverwachte liefde en moed.