“ Als kind al schreef ik rijmpjes, onnozel en naïef, want taal was magisch en de wereld wreed. Dankzij Sint en Piet kon ik tot 25 onverdacht met versjes voortgaan. Daarna was het stil in nieuwe landen en een nieuwe spraak. Maar ’t laaglands tij hou je niet tegen. Deze bundel zijn de breuken in de dijk. Ik hou van poëzie die je met kloppend hart kunt declameren. Poëzie die, ouderwets, nog verzen en coupletten heeft. De botten en het bloed van een gedicht zijn rijm en ritme, en donder in je oren. Opmaak streelt alleen het oog. Ik weet niet meer precies wanneer ik deze dichten schreef, waarom, voor wie, wat ze betekenen. Ik zie een vage echo van mezelf maar uitleg heb ik niet, of schaamte, spijt. Er hangt een rook van slagveld na de oorlog, verloren en ontzield. Normaal voor poëzie; voor blijheid is er altijd proza. Deze verzen zijn de mijne, maar gij, lezer, zijt uzelve in wat ge er in ziet. “ Evert Kuijpers werd in 1960 in de provincie Zeeland geboren. Na zijn studie trok hij naar Frankrijk waar hij vele jaren woonde. Hij leeft nu in de USA en werkt in de financiële sector.