Een Symbool van Vergetelheid

Frans Siliakus, de getalenteerde schrijver achter de eerdere publicaties "Door de dood bekoord" (2015),"Stemmen uit het verleden" (2018) en "Al wat ginds is" (2018),neemt ons mee op een intrigerende reis met zijn nieuwste boek: "Het vallende water". Voor Siliakus symboliseert het vallende water de vergetelheid, een verlangen dat voortkomt uit een obsessie met het verleden. De auteur zoekt een weg om dit verleden te overwinnen en letterlijk te "vergeten".

Eindeloze Perspectieven

De titel “Stemmen uit het verleden” verwijst naar een oneindige wisseling van perspectieven. Siliakus laat ons kennismaken met verschillende stemmen, die ons meeslepen in een wereld die eeuwenoud aanvoelt. Maar zijn werk beperkt zich niet tot het heden, want met "Al wat ginds is" nodigt hij ons uit om verder te kijken, naar wat ver weg en teruggaat in de tijd.

Rust in Vergetelheid

Terwijl de titels ons meenemen door verschillende dimensies van tijd en ruimte, onthult "Vallend water" dat de terugblikkende geest uiteindelijk rust vindt in de vergetelheid. Siliakus toont ons dat alles weggespoeld moet worden door het water van de Lethe, de rivier van vergetelheid. Deze vergetelheid, een tedere genade die wij van de dood mogen ontvangen, biedt ons de mogelijkheid om vrede te vinden in het aangezicht van onze naderende dood.

Kortom, "Het vallende water" is een meeslepend boek dat je niet alleen meeneemt op een reis langs verschillende perspectieven en dimensies, maar ook een diepe emotie oproept over de betekenis van vergetelheid en rust. Siliakus leidt ons door zijn meesterlijke schrijven op een verrassende en verhelderende zoektocht naar de essentie van ons menselijk bestaan.