Tijdens het schilderen: een magische reis door de gedachtenwereld

Tijdens het schilderen is het niet ongewoon dat mijn gedachten alle kanten opgaan. Als dagelijks schilder breng ik veel tijd in eenzaamheid door, zonder iemand om mee te praten. Deze stilte in mijn omgeving stimuleert echter gesprekken in mijn hoofd met mezelf. Het schilderij waar ik aan werk kan ook een rol spelen in deze innerlijke dialogen, waarbij elke kleur en vorm als inspiratie kan dienen voor een verhaal. Het zijn vaak flarden van gedachten die in mijn hoofd ontstaan en tijdens het schrijven worden aangevuld met fantasie. Toch is er altijd een kern van waarheid, een waargebeurd feit dat de oorsprong van het verhaal vormt. Mijn bijzondere jeugd biedt vaak een onuitputtelijke bron van herinneringen om uit te putten. Zelfs gesprekken die ik toevallig op de radio opvang, dagen me uit om met denkbeeldige gesprekspartners in discussie te gaan. Ook al ben ik me ervan bewust dat niemand naar me luistert, schrijf ik vaak mijn argumenten op om ze helder te krijgen. Daarnaast zorgt de krant regelmatig voor verwondering over de wereld waarin we leven.

Het dilemma: schilderen versus schrijven

Deze ervaringen hebben me doen nadenken over wat ik mooier vind: schilderen of schrijven? In mijn opvatting kunnen deze twee kunstvormen niet meer zonder elkaar. Het schilderen biedt me een magische reis door mijn gedachtenwereld, waarbij elke penseelstreek een nieuw verhaal onthult. Aan de andere kant geeft het schrijven mij de mogelijkheid om deze verhalen volledig tot leven te brengen, om ze te delen met anderen. Het is een dans tussen het visuele en het verbale, waarbij beide aspecten elkaar versterken en verrijken. De verbeeldingskracht die ik tijdens het schilderen ervaar, vindt zijn vervulling in het schrijven. En door het schrijven worden mijn schilderijen niet alleen objecten, maar dragen ze ook de betekenissen en emoties die erin verscholen liggen.