Jean Viehoff (1916-1991) was een bekende Limburgse kunstenaar. Hij maakte vele portretten, schilderijen en tekeningen en gaf teken- en schilderlessen. In dit boek zijn ruim 140 van zijn werken samengebracht.

Jean Viehoff (1916-1991) was een bekende Limburgse kunstenaar. Hij maakte vele portretten, schilderijen en tekeningen en gaf teken- en schilderlessen. In dit boek zijn ruim 140 van zijn werken samengebracht.

Het boek is opgedeeld in zeven hoofdstukken: een biografie, portretten, vier hoofdstukken over de verschillende periodes in zijn ontwikkeling en afsluitend een hoofdstuk met tekeningen.

Jean Viehoff schildert en tekent al vanaf zijn vroege jeugd. In de oorlogsjaren volgt hij een opleiding aan de kunstnijverheidsschool in Maastricht en daarna heeft hij nog ruim vijf jaar les van de portretschilder Harry Koolen.

Jean heeft een atelier op de zolder van het woonhuis, maar krijgt in januari 1954 de beschikking over twee atelierruimtes in de Schelmentoren achter de Pancratiuskerk in Heerlen.

In zijn begintijd schildert Jean in een realistische stijl portretten, religieuze voorstellingen, stillevens en landschappen. Zijn ontwikkeling wordt gevoed door studiereizen naar Frankrijk en Italië. Onder invloed van die reizen wordt zijn stijl losser en kleurrijker.

Jean is een uitbundig colorist, en een warme, levenslustige, optimistische man. Behalve het buitenland is ook het Limburgse land van grote invloed op zijn ontwikkeling. De mijnen, het carnaval, de schutterij, en het Limburgse landschap spelen een grote rol in zijn werk.

In 1971 verhuist hij van de Schelmentoren naar het Tempsplein in Heerlen. Daar heeft hij in de voormalige openbare bibliotheek drie grote ateliers.

Zijn uitbundige kleurenweelde wordt halverwege de zeventiger jaren indringender en harmonischer. Het werk is abstract, maar zijn vormen zijn minder hard dan vroeger. Er is al een ontwikkeling zichtbaar naar een nieuwe periode, naar een nieuw kleurenpalet.

In augustus 1986, ter ere van zijn 70ste verjaardag, krijgt Jean een boek over hemzelf aangeboden. Helaas gaat het met zijn gezondheid minder goed. Najaar 1986 krijgt hij zijn eerste hartinfarct. De jaren tussen 1986 en 1991 worden dan ook vrij rustige jaren. In februari 1991 overlijdt hij aan een acute hartstilstand, op 74jarige leeftijd.

Van 1956 tot zijn overlijden in 1991 is Jean docent Tekenen en Schilderen aan de Volksuniversiteit in Geleen.

Jean gebruikte graag de opmerking 'c'est le ton qui fait la musique'. Die uitdrukking was hem op het lijf geschreven. Hij wilde het erg graag sympathiek zeggen, zowel in verf als in woorden. En dat is hem gelukt. Hij was een warme, sympathieke persoon, een levensgenieter en een harde werker.
Zijn advies aan kunstliefhebbers was: 'Voor het aanschouwen van kunst dient men slechts twee dingen mee te brengen: een open oog en een gewillig hart.'