De Teleurstelling na de Arabische Lente

Heeft iedereen zich vergist die dacht dat in de Arabische wereld de tijd van autoritaire regimes eindelijk voorbij was? Of komt er geleidelijk, in de loop der jaren, toch hier en daar een stabiel systeem aan de macht waarin de burgers wat te zeggen hebben?

Van alle hoopvolle verwachtingen van de 'Arabische Lente' is nog weinig terechtgekomen. Jongeren stonden overal op tegen werkloosheid, corruptie en repressie. De Tunesische sterke man Ben Ali viel in januari 2011, zijn collega Mubarak enkele weken later. Maar de oude leiders wapenden zich. Het is nog maar de vraag of de Libische leider Gaddafi ook was gevallen als westerse en enkele Arabische landen de opstandelingen niet met wapens en luchtaanvallen hadden geholpen. In Syrië woedt drie jaar later nog steeds een verwoestende oorlog.

Carolien Roelants, dertig jaar redacteur Midden-Oosten bij NRC Handelsblad, biedt een diepgaande analyse van de ontwikkelingen in het Midden-Oosten sinds de Arabische Lente. Haar langdurige ervaring is duidelijk merkbaar door het hele werk. Ze reist regelmatig naar het gebied en schrijft onder andere een wekelijkse column voor NRC Handelsblad, NRC Next en nrc.nl.

Realiteit versus Revolutie

Roelants stelt dat het idee van revolutie wel zeer besmettelijk was, maar de werkelijkheid een sta-in-de-weg is. In de meeste Arabische landen blijkt het regime voorlopig sterk genoeg om opstand buiten de deur te houden. Egypte is opnieuw onder een autoritair regime met veldmaarschalk Sisi aan de macht. In Libië is chaos synoniem geworden. Gelukkig vormt Tunesië een positieve uitzondering in deze sombere context.

'Een uitstekende, veelzijdige en diepgaande analyse van de ontwikkelingen in het Midden-Oosten sedert het begin van de zogenoemde Arabische Lente,' aldus Dr. Nikolaos van Dam, historicus en voormalig ambassadeur in verschillende landen zoals Irak, Egypte, Turkije, Duitsland, Indonesië, Libië, en Libanon. Zelfs voor de "kenner" biedt dit werk verrijkende inzichten.