Gedreven helpers bij Cordaid

Cordaid is ontstaan uit vijf hulporganisaties die gedreven mannen en vrouwen in dienst hadden. Deze organisaties waren het RK Huisvestingscomité, Memisa Medicus Mundi, Cebeo, de Bisschoppelijke Vastenaktie en de Bond zonder Naam. Oorspronkelijk opgericht als vrijwilligersorganisaties, waren zij wereldwijd actief op het gebied van humanitaire noodhulp en missie- en ontwikkelingssamenwerking.

Ondersteuning bieden bij gebrek

Deze hulporganisaties werden gedreven door het gebrek dat zij in de wereld zagen. Zij voelden de behoefte om zowel materiële als immateriële ondersteuning te bieden aan degenen die het nodig hadden. Hun inzet richtte zich op het helpen van anderen en het vervullen van de menselijke behoeften op verschillende vlakken.

Reconstructie van Cordaids verleden

Annelies van Heijst heeft het verleden van Cordaid gereconstrueerd vanuit de invalshoek van het ideële erfgoed. Door deze benadering wordt een indringend beeld geschetst van de gedreven helpers en hun organisaties. Het katholieke karakter van deze hulpverleners was onlosmakelijk verbonden met hun inzet om hulp te bieden aan degenen die het het hardst nodig hadden.

Cordaid: een combinatie van katholiek zijn en hulp verlenen

Bij Cordaid draait alles om de combinatie van katholiek zijn en hulp verlenen. Het erfgoed van deze organisatie wordt gekenmerkt door de toewijding en betrokkenheid van de mannen en vrouwen die zich inzetten voor Cordaid. Zij hebben de identiteit van Cordaid gevormd door hun onzelfzuchtige inzet en hun geloof in de kracht van hulpverlening.