Het centrale thema van dit boek is het structurele tekort aan mijnwerkers in de Luikse kolenindustrie. In de meeste mijnbekkens in West-Europa was het moeilijk voldoende arbeiders te vinden en deze langdurig aan de mijn te binden. Men maakte dan ook overal gebruik van arbeidsmigranten. In het Luikse bekken echter werd het arbeidstekort na de Tweede Wereldoorlog zo acuut dat er een extreem groot beroep moest worden gedaan op buitenlandse arbeidskrachten. Leen Roels gaat in op de strategieën die door de mijnwerkgevers werden aangewend om voldoende arbeidskrachten te vinden. De oorzaken en pogingen tot oplossing van het arbeidstekort worden besproken in vijf deelstudies waarin verschillende groepen op de arbeidsmarkt aan bod komen: behalve lokale mijnwerkers betreft dit vrouwen, migranten, pendelaars, grensarbeiders en, gedurende en na de Tweede Wereldoorlog, ook krijgsgevangenen en displaced persons.