De bevolking van de Roerstreek, het plattelandsgebied zuidoostelijk van Roermond, had in de zeventiende eeuw voortdurend te lijden van oorlogsgeweld. Vanaf de achttiende eeuw diende zich een nieuwe uitdaging aan: de groeiende bevolking van voldoende inkomsten voorzien. Vooral de kleine boeren hadden het zwaar. Met kleinschalige ontginningen en verhoging van hun productie probeerden ze het hoofd boven water te houden. In de twintigste eeuw profiteerden ze aanvankelijk van de faciliteiten van de boerenorganisaties, maar hierdoor werden ze steeds meer afhankelijk van de grillen van de markt en overheidsbemoeienis. Dit leidde na de Tweede Wereldoorlog binnen korte tijd tot hun ondergang. Tegen deze achtergrond beschrijft Leo Willems het bewogen leven van de Posterholtse boerin Maria Puts, en dat van haar voorouders. Deze familiegeschiedenis, die de periode 1650-1950 bestrijkt, verbindt de 'grote geschiedenis' met het alledaagse leven van de inwoners van de Roerstreek.