Honderd jaar geleden werd in Nederland de eerste vrouw bevestigd als predikant: Anne Zernike. Zij was tijdens haar theologiestudie overgestapt naar de Doopsgezinde Broederschap, omdat dit kerkgenootschap als eerste de mogelijkheid opende vrouwelijke proponenten te beroepen. In deze bundel wordt dieper ingegaan op de argumenten voor en tegen vrouwen in het ambt die sinds de negentiende eeuw binnen de diverse kerkgenootschappen naar voren zijn gebracht. Tevens wordt getoond hoe deze discussies doorwerkten in de individuele keuzes van een aantal vrouwelijke pioniers van diverse kerkelijke gezindten die in de eerste heft van de twintigste eeuw theologie studeerden: Jacoba Mossel, Anne Zernike, F.W. Rappold, Nicolette Bruining, J.A. Haumersen, Wil Wiardi Beckman en Ietske C. Jansen. De bundel besluit met een reeks bijdragen waarin eigentijdse vrouwelijke predikanten uit verschillende denominaties reflecteren op hun keuze voor theologie en op hun positie als vrouwelijke predikant.