De Lotgevallen van Hof Amsterdam tijdens de Bezetting en de Dappere Rechters die Blijven Rechtspreken

In deze fascinerende beschouwingen wordt niet alleen diep ingegaan op de turbulente lotgevallen van het Hof Amsterdam tijdens de bezetting, maar ook op de moedige vraag waarom de rechters, vooral die van de Hoge Raad, ervoor kozen om door te blijven gaan met rechtspreken. Om een volledig beeld te schetsen, kijken we eerst naar de opvatting van de prestigieuze president van het Hof Amsterdam gedurende de laatste oorlogsjaren, Henry Mary Fruin (bijnaam Han; 1895-1973),over de delicate verhouding tussen rechtspraak en politiek. We ontdekken dat zijn standpunt radicaal in tegenspraak was met de traditionele opvatting over deze essentiële balans binnen een rechtsstaat.

Verder wordt er dieper ingegaan op diverse andere verklaringen waarom de rechters, met name die van de Hoge Raad, ervoor kozen om tijdens de vijandelijke bezetting onversaagd hun werk voort te zetten. Deze motieven zijn even intrigerend als gevarieerd en werpen een nieuw licht op de diepgewortelde loyaliteit en vastberadenheid van deze dappere juridische professionals.

Tenslotte staat er uitvoerig stil bij het bijzondere overleg van de eminente raadsheren van het Hof Amsterdam, waarin zij hun houding na een aanslag op Feitsma, een belangrijke gebeurtenis in die tijd, bepaalden. Dit cruciale moment werpt een onthullend inzicht op het karakter en de morele integriteit van deze rechters en toont aan waarom zij werden beschouwd als ware hoeders van gerechtigheid in een donkere tijd.