Bij de geestelijke wedergeboorte gaat het om voleinding van de mens, dus om het eigenlijke en hoogste doel van alle geestelijke inspanningen van de mens, ja, om het ‘mens’ zijn als zodanig. Dat is in alle geschriften van Jakob Lorber ook te bespeuren als steeds aanwezige grondgedachte, zoals die ook op honderden plaatsen in directe belering en vanuit telkens weer nieuwe aspecten wordt uiteengezet. Dit brevier tot geestelijke wedergeboorte zou kunnen dienen als een soort leidraad om als het ware van buiten af, namelijk vanuit het ons zo gewoon geworden, diep gewortelde materiele denken, geleidelijk gevoerd te worden tot het geestelijk centrum van ons eigen Zijn. Dat betekent: uit het dokder van ons aardeleven tot het stralende licht van Liefdewijsheid uit God in ons eigen hart.