Geluk ontwikkelde zich in de loop van de achttiende eeuw van modeonderwerp tot regelrechte obsessie. Zedenkunde, godsdienst, samenleving, vriendschap, liefde - bijna alles beoordeelden achttiende-eeuwers op het vermogen ervan om de mens hier op aarde gelukkig te maken. Niet voor niets kreeg de 'pursuit of happiness' in 1776 een plaats in de Onafhankelijkheidsverklaring van de Verenigde Staten. Ook in de Republiek was de belangstelling voor geluk groot. In deze studie onderwerpt Peter Buijs het Nederlandse geluksdebat tijdens de Verlichting aan een nader onderzoek. Daarbij gaat hij zowel in op de bestaande (klassieke en christelijke) tradities binnen het geluksdenken als op de vernieuwingen, zoals het geloof in een wetenschap van het geluk en de aandacht voor maatschappelijke en persoonlijke aspecten van geluk. Deze ideeën namen vanaf 1780 een steeds nadrukkelijker plaats in binnen het denken over geluk. In deze jaren werd de basis gelegd voor het hedendaagse geluksdenken.