In de Europese schilderkunst van de 16de eeuw dient zich een nieuw fenomeen aan: het groepsportret, dat wil zeggen de afbeelding van een aantal herkenbare personen die, door zich gezamenlijk te laten portretteren, een onderlinge band te kennen geven. De bindende factor kan bestaan uit een gemeenschappelijk streven, de uitoefening van een zelfde beroep of het behoren tot een bepaald geslacht. Al in de voorgaande eeuw hadden de leden van een dergelijke eenheid, zij het broederschap, gilde of famielie, zich met elkaar laten afbeelden als ondergeschikt deel van een religieuze voorstelling of, wat vaker voorkwam, aan de onder-of zijkant daaraan toegevoegd. Ook in de muurschilderingen en wandtapijten met hoofse taferelen die de adellijke en vorstelijke residenties opluisterden, kan men onder hoofdrolspelers en figuranten talrijke historische personages herkennen. Bij hoge uitzondering echter traden zij op als een eenheid en een volledig autonoom groepsportret, zonder enige verhalende context