Negen brieven met een achtergehouden tiende en een ontvangen elfde

Marina Tsvetajeva (1892-1941) behoeft nauwelijks nog introductie. Zowel in haar proza als in haar poëzie heeft zij, als alle grote kunstenaars, een volledig eigen stem die, als je haar eenmaal kent, uit duizenden is te herkennen.

De 'Negen brieven...' zijn een prachtig voorbeeld van haar proza. Ze werden in 1922 in Berlijn geschreven aan A.G. Visjnjak, die daar de emigrantenuitgeverij Helikon leidde. Zij had met hem een korte heftige vriendschap, waarin ze als steeds extase en volheid van gevoelens zocht. Tsvetajeva bestemde zelf uitdrukkelijk deze brieven (als enige van haar buitengewone correspondentie, met o.a. Rilke en Pasternak) voor publicatie.

Jan Robert Braat vertaalde ze en schreef er een verhelderend nawoord bij.