“Toen ik achttien jaar oud werd, zei Uncle Sam dat hij wilde dat ik me in een uniform zou hijsen om te gaan vechten met een figuur die Adolf heette. Dat heb ik gedaan.” Alan brengt nog kranten rond in Pasadena als de oorlog voor Amerika begint met de aanval op Pearl Harbor. Hij wordt opgeroepen, volgt in Fort Knox een opleiding om een tank te besturen en stapt op zijn twintigste verjaardag, 19 februari 1945, in Europa aan land. Met zijn eenheid raast hij door Duitsland. Ze komen tot in Tsjechoslowakije. De onbewolkte herinneringen van de Amerikaanse veteraan zijn ontroerend en nergens zwaar op de hand. De drie delen van De oorlog van Alan zijn een uniek, persoonlijk historisch document. EMMANUEL GUIBERT ontmoette veteraan Alan Ingram Cope in 1994. De twee mannen werden vrienden. Alan Cope vertelde uren, dagen over zijn ervaringen als Amerikaans soldaat in de Tweede Wereldoorlog. Alan overleed vijf jaar nadat ze kennismaakten. Guibert onderscheidde zich al eerder met een prachtig realistisch drieluik over een fotograaf die met Artsen zonder grenzen per ezel door Afghanistan reisde.