De jaren 1960 waren op veel gebieden een keerpunt in de geschiedenis van de twintigste eeuw. Er vond een ware culturele revolutie plaats, met een grote impact op allerlei aspecten van het dagelijkse leven. Ook op religieus vlak veranderde heel wat. De maatschappelijke invloed van de kerk en het christendom op de samenleving verminderde sterk. Toch zagen in die periode vele nieuwe religieuze initiatieven het licht. Eén daarvan was de beweging van ‘progressieve' christenen.

Geïnspireerd door het Tweede Vaticaans Concilie, de nieuw linkse maatschappijkritiek van ‘mei '68', de bevrijdingstheologie en de basis-gemeenschappen kwamen de ‘progressieve' christenen tot een alternatief christendom. Ze pleitten voor een democratische kerkordening en voor een kerk die resoluut de kant van de armen koos. Maatschappelijke kwesties analyseerden ze vanuit een nieuw links gedachtegoed.

Op spiritueel vlak beklemtoonden ze een ‘wereldgerichte' religieuze beleving. Engagement in de wereld en dagelijkse levenservaringen moesten een centrale plaats krijgen.
In dit boek spit de auteur tientallen groepen en groepjes van ‘progressieve' christenen uit Vlaanderen naar boven. Hij bestudeert ze tegen de achtergrond van de evoluties in kerk en samenleving in de periode 1958-1990.