Herverpanding: Een unieke figuur in het Nederlandse zekerhedenrecht

Herverpanding is een opmerkelijke figuur binnen het Nederlandse zekerhedenrecht. Volgens artikel 3:242 BW kan een pandhouder een goed dat hij in pand heeft verkregen, op zijn beurt verpanden aan een derde. Dit betekent dat de pandhouder een nieuw pandrecht, het 'herpandrecht', vestigt op een goed dat eigendom is van de pandgever, als zekerheid voor zijn eigen schuld. Echter, de pandhouder kan alleen tot herverpanding bevoegd worden verklaard als de pandgever hem ondubbelzinnig die bevoegdheid heeft gegeven.

Onduidelijkheden en fundamentuele vragen

Door het gebrek aan verhelderende parlementaire toelichting bij artikel 3:242 BW en het ontbreken van jurisprudentie over deze rechtsfiguur, bestaan er veel onduidelijkheden over de vereisten, kenmerken en rechtsgevolgen van herverpanding. Daarnaast staat herverpanding op gespannen voet met enkele fundamentele beginselen van het Nederlandse goederenrecht, zoals het vereiste van beschikkingsbevoegdheid, het prioriteitsbeginsel en het karakter van pandrecht als beperkt zekerheidsrecht. Deze vraagstukken en andere relevante onderwerpen worden grondig behandeld in dit boek.

Historische ontwikkeling en kenmerken van herverpanding

In dit boek wordt achtereenvolgens de historische ontwikkeling van herverpanding en de kenmerken ervan onder de huidige wettelijke regeling uitgelegd. Hierbij wordt ook ingegaan op de praktische toepassingen van deze rechtsfiguur en de verschillende complicaties die kunnen optreden bij herverpanding.

De rol van herverpanding in het goederenrechtelijk systeem

Het sluitstuk van dit boek is een diepgaande bespreking van herverpanding binnen het goederenrechtelijk systeem. Hierbij worden vergelijkingen gemaakt tussen herverpanding en andere rechtsfiguren en wordt tevens de relatie tussen herverpanding en goederenrechtelijke beginselen besproken. Door het systematische karakter van deze behandeling ontstaat er een helder en compleet beeld van de rechtsfiguur herverpanding.