De ultieme liefdesgeschiedenis in "L'Education Sentimentale" door Gustave Flaubert

L'Education Sentimentale, het meesterwerk van Gustave Flaubert (1821-1880),wordt beschouwd als zijn beste werk, hoewel zijn Madame Bovary aanvankelijk meer succes had, mede dankzij een geruchtmakend proces. Flauberts voorkeur voor dit boek komt voort uit zijn bijna mystieke liefde voor Elisa Schlésinger, die hij op vijftienjarige leeftijd leerde kennen en die we in het boek terugvinden als mevrouw Arnoux.

Een meeslepende vertelling van levens en dromen

Maar L'Education Sentimentale is meer dan slechts een deels autobiografische liefdesgeschiedenis. Het is ook het verslag van de levensloop van een jongeman, Frédéric Moreay, en zijn vriend Deslauriers, die in Parijs hun dromen najagen en moeten opnemen tegen de geraffineerde, machiavellistische intriges die de bourgeoisie beheersen. Bovendien biedt het boek een indrukwekkend beeld van een groep jongeren die grote humanitaire en politieke idealen nastreven, idealen die tijdens de revolutie van 1848 tot ontvlamming komen.

Een verweving van persoonlijke en historische gebeurtenissen

Wat L'Education Sentimentale werkelijk onderscheidt en bijdraagt aan zijn grote artistieke kwaliteit, is de parallel die wordt getrokken tussen de persoonlijke desillusies van de personages en het politieke falen van die tijd. De roman behoort stilistisch gezien tot de allerbeste uit de Franse literatuur. Net zoals Balzac de generatie van 1820 beschrijft in "Illusions perdues" en Stendhal die van 1830 in "Le Rouge et le Noir", geeft Flaubert een prachtig beeld van de tumultueuze tijd van 1848, waarin de Tijd zelf de draagkracht van de gebeurtenissen is, het belangrijkste structuurelement.