Een meeslepende inkijk in het oude Europa van Stefan Zweig

Op 22 februari 1942 besloot de Oostenrijkse schrijver Stefan Zweig, samen met zijn vrouw, een einde aan hun leven te maken in Brazilië. Als emigrant op de vlucht voor het naziregime, had Zweig kort voor zijn dood zijn kostbare herinneringen vastgelegd aan een wereld die hij vreesde te zien verdwijnen. Zijn indrukwekkende autobiografie, postuum uitgebracht in 1944, biedt een uniek perspectief op het oude Europa, waarin Zweig zich als (geassimileerde) Jood, betrokken schrijver en humanist diep geworteld voelde.

Een ontmoeting met invloedrijke geesten en kunstenaars

Tijdens zijn talrijke reizen naar Europese metropolen kwam Zweig in contact met vele invloedrijke intellectuelen en kunstenaars van zijn tijd, waaronder Romain Rolland, Maxim Gorki en Einstein. Hun ontmoetingen, vastgelegd in Zweigs autobiografie, werpen een fascinerend licht op de intellectuele en artistieke wereld van die periode. Zweig brengt niet alleen deze befaamde namen tot leven, maar schetst ook een intiem beeld van zijn geboortestad Wenen, ooit het onaantastbare centrum van de moderne Europese cultuur.

Wenen: het supranationale hart van de cultuur

In de bloeiperiode rond de eeuwwisseling was Wenen de onbetwiste hoofdstad van Europa's culturele scene. Schrijvers zoals Arthur Schnitzler en Hugo von Hofmannsthal, componisten zoals Gustav Mahler en Arnold Schönberg, en de buitenstaander Sigmund Freud, allen bevolkten ze de bruisende straten van deze supranationale stad.

Een pleidooi voor een verenigd Europa

Het was precies in dit sprankelende en kosmopolitische Wenen dat Zweigs verlangen naar een verenigd Europa werd geboren. In zijn autobiografie onthult hij zijn diepgewortelde overtuiging dat de kracht van Europa ligt in haar vereniging en haar rijke diversiteit. Zweigs pleidooi voor een verenigd Europa, aangewakkerd door zijn ervaringen en ontmoetingen, is een inspiratiebron voor degenen die geloven in de waarde van grensoverschrijdende solidariteit en culturele uitwisseling.