Boomchirurg: Een Ontroerende Poëtische Reflectie

In haar bekroonde bundel "Botshol" uit 1980 weet Judith Herzberg opnieuw te betoveren met haar poëtische talent. Eén van de meest ontroerende gedichten in deze bundel is "Boomchirurg". In dit aangrijpende vers neemt Herzberg ons mee naar een fascinerende ontmoeting tussen een vrouw en een boomchirurg die haar leven voor altijd zal veranderen.De boomchirurg heeft zijn motorzaag stevig in de hand terwijl hij hoog boven in de boom van de vrouw werkt. Op het moment dat zij haar fiets tegen het hek parkeert, voelt ze onmiddellijk dat er iets niet klopt. De boomchirurg, altijd bedreven in het snoeien van bomen, geeft slechts een terloops "zo zo" als reactie. Maar zij kan zien dat er meer aan de hand is met hem.Plotseling valt er een tak en breekt het dak van het schuurtje. Op dat moment dringt het besef tot de vrouw door dat er iets in haar leven groeit dat er niet hoort te zijn. Een gevoel van angst en bezorgdheid overvalt haar. Ze rent weg, maar het is pas in de eenzame nacht dat ze beseft hoe diep dit gevoel haar heeft geraakt. Ze beseft dat dit gevoel ook bij de boomchirurg speelt en dat ze beiden worstelen met het idee van verlies en hoe ze elkaar kunnen bijstaan.Met "Boomchirurg" legt Herzberg op indringende wijze de complexiteit van menselijke relaties en de universele angst voor verlies bloot. Haar poëzie is als een spiegel waarin we niet alleen onszelf, maar ook de ander kunnen weerspiegelen. Het is een ontroerende reflectie op de manier waarop we in tijden van nood elkaar kunnen vinden en steunen.Herzberg weet met haar heldere en toch diepzinnige taalgebruik, en haar vermogen om gevoelens in woorden te vangen, de lezer te raken tot in het diepst van de ziel. "Boomchirurg" is een gedicht dat ons uitnodigt om stil te staan bij onze eigen angsten, verliezen en de kracht van verbondenheid. Een prachtig voorbeeld van de meeslepende poëzie waar Judith Herzberg zo vaardig in is.