Een Uniek Verhaal van Identiteit en Verbondenheid

In mei 1945, slechts enkele dagen na het einde van de oorlog, werd het Besluit Oorlogspleegkinderen uitgevaardigd door de Minister van Justitie. Dit besluit gaf de verantwoordelijkheid voor Joodse pleegkinderen aan de Rijkscommissie voor Oorlogspleegkinderen (OPK). Onder deze commissie werden ongeveer 4000 Joodse kinderen aangemeld, waarvan zo'n 1370 weeskinderen waren. Een van deze weeskinderen was ik. Mijn leven werd gespaard dankzij dappere mensen uit het verzet. Echter, ik heb ontdekt dat het OPK onvoldoende expertise had om de belangen van deze wezen, met betrekking tot hun identiteit, adequaat te behartigen. Omdat de Joodse leden in de minderheid waren, werd door OPK vaak geadviseerd om de voogdij van de Joodse weeskinderen toe te wijzen aan niet-Joodse gezinnen waar ze tijdens de oorlog ondergedoken waren.

Een Onzorgvuldige Identificatie

Na het verkrijgen van mijn OPK-dossier eind 1980, kwam ik tot de ontdekking dat mijn identiteit op een onzorgvuldige en misschien zelfs gemakzuchtige manier was vastgesteld. Mijn identiteit werd alleen gebaseerd op een foto uit 1946, vergeleken met andere familiefoto's uit de periode 1920-1940. Op 30 april 1946 schreef het OPK aan mijn pleegouders dat ik geïdentificeerd was als Louis Godschalk, ook wel bekend als Loekie. Deze beslissing vormde de basis voor het besluit van de Arrondissementsrechtbank te Amsterdam op 22 juli 1948, waarbij mijn voogdij werd toegewezen aan Feike Rienstra.

Een Kritische Reflectie in de Huidige Tijd

In de moderne tijd zou de procedure voor identificatie zoals hierboven beschreven absoluut ontoereikend en ongeloofwaardig worden beschouwd. Dit verhaal vertelt slechts één kant van mijn levensverhaal: mijn zoektocht naar wat het betekent om Joods te zijn. Als u dit boek leest, begrijpt u waarom de schrijver, Koos Boorsma, de titel "Wie ben ik?" heeft gekozen. Het is een ontroerend en persoonlijk relaas dat het belang van identiteit en verbondenheid benadrukt, en ons aanzet tot reflectie over hoe we in het verleden zijn omgegaan met de rechten en belangen van oorlogspleegkinderen.