Een Indringend Portret van de Onzichtbaren in de Stad

Stap in de wereld van "Zelfs de honden", een meesterlijk en ontroerend boek van Jon McGregor. Tussen kerst en nieuwjaar wordt in een vervallen woning het lichaam van een man gevonden. Robert, zoals hij blijkt te heten, was vergeten en verlaten door iedereen. Zijn huis diende als toevluchtsoord voor verslaafden en zwervers uit de buurt in ruil voor gezelschap en drank. Deze personages worden onze gidsen in deze indringende roman, waardoor hun perspectief het onze wordt.

Empathie en Stilistisch Meesterschap

Jon McGregor toont in "Zelfs de honden" zijn stilistisch meesterschap en zijn diepe mededogen voor alle personages. Het is een bezwerende roman die zowel ontroert als intrigeert. Peter Terrin beschrijft McGregor als een geweldige schrijver die met zijn woorden de lezers betovert.

Een Requiem van Intense Pracht

"Zelfs de honden" wordt door Het Parool beschreven als een requiem van intense, inktzwarte pracht. McGregor weet op grootse wijze de verschoppelingen der aarde zichtbaar te maken en laat de lezers meeleven met hun moeilijke situaties.

Een Verhaal dat Verslavend is

Eénmaal begonnen met lezen, raak je verslaafd door je eigen nieuwsgierigheid. De constante, vloeiende beweging van de taal trekt je steeds verder in het verhaal. Het boek schittert als een gouden draad door het gegeven van kameraadschap, wat als een constante motivatie door de pagina's heen straalt, zoals beschreven door The Spectator.

Een Zeldzame Combinatie van Empathie en Prachtige Taal

Mark Haddon prijst Jon McGregor voor zijn zeldzame combinatie van diepe empathie en prachtige taal. "Zelfs de honden" grijpt je bij de keel en raakt je in het diepst van je menselijkheid.

Een Overrompelende en Meesterlijke Roman

Irish Times noemt "Zelfs de honden" overrompelend en diepmenselijk. Het is een moedig geschreven roman die je niet onberoerd laat en waarvan je onder de indruk zult zijn van McGregor's meesterschap.

Een Schrijver die de Lezers Doet Verwijlen bij de Schoonheid van het Kleinste

The Times vergelijkt Jon McGregor met schrijvers die hun lezers kunnen herinneren aan de hemel in een wilde bloem, de oneindigheid in een zandkorrel. Hij heeft de gave om lezers te doen verwijlen bij de schoonheid van het kleinste detail, waardoor "Zelfs de honden" een unieke leeservaring wordt.