Een ontroerende zoektocht naar familiegeschiedenis

In 1989 wordt een oude moeder getroffen door een hersenbloeding, waarna ze zich in een mysterieus stilzwijgen hult. Haar twaalf volwassen kinderen besluiten om beurten voor haar te zorgen, in de veronderstelling dat het niet lang zal duren. Tot hun verbazing blijft hun moeder echter acht jaar lang leven, zittend voor het raam en langzaam vergroeid met haar stoel. Geïntrigeerd door het beeld van haar zwijgende oma, besluit Judith Koelemeijer op zoek te gaan naar de geschiedenis van haar familie.

Ontdekkingen en onthullende verhalen

Terwijl de twaalf kinderen elke avond tegenover hun moeder zitten, vraagt Koelemeijer zich af wat ze van haar weten en wat ze eigenlijk van elkaar weten. Ze duikt in hun gezamenlijke jeugd in de jaren vijftig en zestig en komt erachter dat hoewel ze destijds dicht op elkaar leefden, de broers en zussen elkaar nauwelijks kennen. Ieder van hen had zijn eigen zorgen en bewaart totaal andere herinneringen aan die tijd.

In "Het zwijgen van Maria Zachea" krijgt elke broer en zus de kans om zijn of haar eigen verhaal te vertellen. Van de keurige oudste dochters die laat trouwden tot de "professoren" die in de stad studeerden, en van de "werkers" die het hoveniersbedrijf van hun vader overnamen tot de "kleintjes" die hun vrijheid veroverden.

Een tijdloos verhaal van familiebanden

Het boek biedt niet alleen een herkenbare geschiedenis van een groot, katholiek gezin in tijden van snelle veranderingen. Het is ook een eigentijds verhaal over twaalf broers en zussen die gezamenlijk moeten beslissen over het leven en de dood van hun zwijgende moeder, en daarbij angstvallig de harmonie proberen te behouden.

Met recht een ontroerende en meeslepende zoektocht naar de diepere lagen van familiebanden, verweven met persoonlijke herinneringen en de kracht van zwijgen.