Een revolutionair experiment om armen en lagere volksklassen te verheffen

In 2018 is het tweehonderd jaar geleden dat de eerste Kolonie van Weldadigheid werd opgericht. Dit ambitieuze project had als doel om door middel van landbouw de armen en lagere volksklassen te helpen en hen te verheffen tot beschaafde burgers. Maar hoe is dit idealistische streven in de praktijk tot stand gekomen? En heeft het echt gezorgd voor een positieve verandering in het leven van de koloniebewoners? In "De strafkolonie" duikt Wil Schackmann diep in de geschiedenis en vertelt op levendige wijze over dit unieke maakbaarheidsideaal.

Een plek voor onzedelijke en onwillige kolonisten

Al snel na de oprichting van de Kolonie van Weldadigheid ontstond de behoefte aan een speciale plek waar onzedelijke en onwillige kolonisten van de rest afgescheiden konden worden. Op de Ommerschans werd eerst een "strafkolonie" ingericht en later, vanwege gebrek aan ruimte, ook in Veenhuizen. Deze strafkolonies dienden als een laatste redmiddel om orde en discipline te handhaven in de gemeenschap. "De strafkolonie" werpt een licht op de lotgevallen van de "bannelingen", maar ook op de inwoners en opzichters die betrokken waren bij deze bijzondere episode in de geschiedenis.

Een boeiend verhaal over toegepaste maakbaarheid

Met "De strafkolonie" neemt Wil Schackmann ons mee op een reis door de geschiedenis van de Kolonie van Weldadigheid. Het boek is een meeslepend relaas over het experiment om armoede en sociale misstanden te bestrijden door middel van landbouw. Door de persoonlijke verhalen van de kolonisten, de bannelingen en de opzichters krijgen we een levendig beeld van het dagelijks leven in de kolonies. Deze fascinerende geschiedenis laat zien wat er gebeurt wanneer idealen botsen met de harde realiteit en biedt stof tot nadenken over maatschappelijke verandering en de grenzen van maakbaarheid.