In 1986 besluit Henri Nouwen, op dat moment hoogleraar spiritualiteit aan de universiteit van Harvard, om te gaan leven en werken in de Arkgemeenschap, samen met mensen met een mentale beperking. Hij moet daar zorgen voor Adam Arnett, die niet kan praten, voortdurend epileptische aanvallen heeft en zonder hulp niet kan bewegen.

Aanvankelijk weet Nouwen zich geen raad met Adam, maar langzamerhand leert hij - dankzij Adam - een nieuw levensritme. Hij leert te luisteren naar de taal van het lichaam en van het hart. Als Henri in een emotionele crisis belandt, speelt Adam een rol in zijn genezing. Na Adams onverwachte dood begrijpt Nouwen waarover het boek dat hij wil schrijven moet gaan: over Adams leven én de gelijkenis met het leven van Jezus.

Nouwen voltooide dit inspirerende boek nauwelijks enkele weken voor zijn eigen overlijden. Het is een passende samenvatting van zijn boodschap dat wij mensen, hoe onvolmaakt ook, kunnen rekenen op Gods onvoorwaardelijke liefde.

'Henri Nouwens tijdloze, liefdevolle woorden zijn als stille gebeden die voor altijd in mijn hart blijven.'
- Brené Brown, auteur

'Toen ik Henri Nouwen voor het eerst las, kwam ik meteen tot rust. Hij was ook iemand die worstelde met geloven. En toen tot een diep inzicht kwam: we zijn allemaal geliefd. Deze boodschap is universeel en van waarde voor alle generaties.'
- Talitha Muusse, presentatrice en onderneemster

'Nouwen was de invloedrijkste spirituele schrijver van de twintigste eeuw'.
- Cathnews, Amerikaans katholiek persagentschap