Voor Verf interviewde schrijver/journalist Hans den Hartog Jager veertien van de belangrijkste Nederlandse schilders aan het begin van de 21e eeuw, onder wie Constant, Marlene Dumas, Ger van Elk, Daan van Golden en Robert Zandvliet. Het uitgangspunt is anders dan gebruikelijk in de literatuur over schilderkunst. Niet langer staat het idee achter het werk voorop, maar juist de manier waarop het doek totstandkomt. Hoe kiezen schilders hun verf? In welke traditie zien deze kunstenaars zichzelf? Wat inspireert hen? En wanneer besluiten ze dat een schilderij 'af' is? Co Westerik vertelt dat hij zijn schilderijen al jaren maakt naar aanleiding van kleine schetsen. 'De tijd gaat vooral zitten in kijken, verbeteren, preciseren.' Armando vindt dat een schilderij 'moet knarsen' en legt uit dat dit de reden is waarom hij vogelzand door zijn zwarte verf mengt. 'Mét zand vind ik het mooi stug.' En Marlene Dumas begint het liefst met schilderen als iedereen stopt met werken. 'De duisternis is goed voor mijn projecties.' Verf geeft een bijzondere kijk op de denkwereld en het voorstellingsvermogen van deze Nederlandse schilders. Het zijn prachtige, intieme portretten van kunstenaars in hun atelier. Na Verf zal de lezer voor altijd met andere ogen naar schilderijen kijken.