Vader Johannes van Kronstadt, Ruslands grote rechtvaardige, die weergaloos begiftigd was met de gave van gebed en wonderdoende kracht, werd op 19 oktober 1829 geboren in Soera, een grote stad in het Pinejsky district in de provincie Archangel, het hoge noorden van Rusland. Kronstadt was de plaats waarheen zedeloze mensen en misdadigers uit Sint Petersburg, de hoofdstad van Rusland, gedeporteerd werden. En in de dokken werkten vele ongeschoolde arbeiders. Deze mensen leefden in hutten en holen in de buitenwijken van de stad. Velen van hen waren bedelaars en dronkaards. Onder hen begon Vader Johannes zijn geestelijk ambt. Hij verzorgde de zieken en hielp de noodlijdenden en gaf alles weg wat hij bezat, zodat hij vaak thuis kwam zonder kledingstukken, of zelfs zonder schoenen. Door de kracht van zijn medelevende liefde, herstelde Vader Johannes in deze arme mensen het menselijke beeld, dat sommigen van hen al lang geleden verloren hadden en maakte hen weer mensen. Zij, “het uitschot van de bevolking”, waren de eersten die de heiligheid van Vader Johannes “ontdekten”. Deze ontdekking werd spoedig door alle gelovigen in Rusland geaccepteerd. Door ziekte geplaagd stierf de heilige Johannes op 20 december 1908 (stemt overeen met 2 januari 1909 op onze kalender). De priester Johannes van Kronstadt werd op het landelijk Concilie van de Russisch Orthodoxe Kerk op 7-8 juni 1990 heilig verklaard, en zijn sterfdag als gedenkdag op 20 december vastgesteld.