De Triomfantelijke Terugkeer van de Tweede Kamer naar het Binnenhof

Op 25 september 1945 keerde de Tweede Kamer, na vijf lange jaren van bezetting, triomfantelijk terug naar het Binnenhof. Om klokslag één uur ’s middags opende voorzitter J.R.H. van Schaik de plenaire vergadering met een symbolische tik van de hamer, net zoals hij dat op dezelfde locatie had gedaan op die noodlottige dag in mei 1940.

Een Onproblematische Terugkeer?

Hoewel de terugkeer van de Tweede Kamer een baken van hoop was, ging deze niet zonder zijn uitdagingen. Het kiezersmandaat van de leden was al in 1941 verlopen en een kwart van de zetels bleef leeg. Bovendien groeide het besef dat het 'vooroorlogse' parlement niet langer representatief was voor het bevrijde Nederland. Er werd gesteld dat pas wanneer de heldhaftige mannen en vrouwen uit de bezettingstijd en de opkomende maatschappelijke stromingen een stem kregen, er weer sprake kon zijn van een ware volksvertegenwoordiging. Dit leidde ertoe dat het kabinet het parlement aanvankelijk beperkte bevoegdheden toekende.

Het Opeisen van de Positie

Echter, de Tweede Kamer liet zich niet ontmoedigen en eiste haar positie op door simpelweg weer aan het werk te gaan en te vertrouwen op bekende routines en instrumenten. Hoewel zij in het najaar van 1945 nog niet veel kon bereiken, was haar prestatie groter dan zelfs de regering had verwacht. De Tweede Kamer was opnieuw actief en dat was precies "hoe 't behoorde te zijn".

Een Symbool van Veerkracht

De triomfantelijke terugkeer van de Tweede Kamer naar het Binnenhof in september 1945 markeert een belangrijk keerpunt in de geschiedenis van Nederland. Het symboliseert de veerkracht van het Nederlands volk en de vastberadenheid om een waarlijk representatieve volksvertegenwoordiging tot stand te brengen. Ondanks de obstakels slaagde de Tweede Kamer erin haar stem terug te eisen en een nieuw tijdperk van democratie in te luiden.