Mandarijnen op zwavelzuur: Een pittige kijk op de Nederlandse literatuur

Hermans' publicaties in Mandarijnen op zwavelzuur werpen een scherp licht op de 'mislukkelingen' die volgens hem samen de mislukking van de Nederlandse literatuur vormen. Met onverbiddelijke kritiek zet hij de zogenaamde 'mandarijnen' - schrijvers die tevens critici, juryleden en redacteuren van literaire tijdschriften zijn - op zuur. Dit leidde tot heftige reacties en de vraag of een schrijver het recht heeft om zo'n gruwelkamer voor zijn medemensen te creëren.

Een polariserende visie

Hoewel Hermans de kritiek relativeert door te stellen dat het slechts sneeuwruimen is waarbij alleen verdwijnt wat vanzelf zou verdwijnen, is hij zich ervan bewust dat zijn benadering eenzijdig is. Hij heeft er nooit over nagedacht om goede schrijvers af te wegen tegen de slechte, en er wordt nooit gewogen. Alleen vindt hij dat bepaalde schrijvers te licht bevonden worden volgens zijn maatstaven.

Geen genade voor de mandarijnen

Mandarijnen op zwavelzuur is een explosieve verzameling van kritische stukken die de essentie van Hermans' ongezouten mening belichamen. Door de mandarijnen op zure wijze te ontmaskeren, maakt hij de Nederlandse literatuurwereld wakker en dwingt hij lezers om kritisch na te denken over wat echt van waarde is.

Een werk dat tumult teweegbrengt

De publicaties hebben niet alleen geleid tot verhitte debatten, maar ook tot een zoektocht naar waarheid en waarde in de Nederlandse literatuur. Mandarijnen op zwavelzuur is een krachtig werk dat blijft resoneren en de lezer uitdaagt om de heersende literaire normen en mandarijnen verder te onderzoeken.