Op de vraag ‘Wie ben jij’ geef je als antwoord je naam, maar wat zegt die eigenlijk? Je noemt je beroep, maar is dat relevant? Je vertelt over je afkomst, maar doet die er nog toe? Je identiteit lijkt te bestaan, maar vervluchtigt in een wereld waarin iedereen op internet een nickname heeft, een jobhopper is of een wereldburger wil zijn. We ontlenen ons ‘ik’ aan allerlei heel concrete dingen: aan ons lichaam, onze liefdes, onze behoefte aan erkenning en de groep waartoe we behoren. En aan grote denkers die de mens geprobeerd hebben te definiëren.
De jonge filosofen Jensen en Wijnberg blikken terug op die geschiedenis en voegen er hun eigentijdse visie aan toe. Met Dus ik ben leveren ze een beeld van onze identiteit waarmee we waarlijk voort kunnen.