Een Parel van Medemenselijkheid: Poëzie voor eenzame uitvaarten

Ieder jaar worden in Nederland en België talloze mensen in volstrekte eenzaamheid begraven. Onder hen bevinden zich daklozen, toeristen en ouderen die alleen zijn achtergebleven. Zelfs zuigelingen die te vondeling zijn gelegd, worden eenzaam begraven. Maar er is een groep dichters, bekend als de Poule des Doods, die speciaal voor deze overledenen gedichten schrijft.

Elke eenzame uitvaart draagt een uniek verhaal met zich mee. De dienstdoende dichter ontvangt enkele basisinformatie vanuit de gemeente, wat vaak dienst doet als een inspiratiebron voor het gedicht. Soms bezoekt de dichter zelfs de plaats des onheils, om beter inzicht te krijgen en te kunnen schrijven. Gedurende enkele dagen legt de dichter al het andere opzij om zich volledig te wijden aan het schrijven, tot aan de uitvaart waar het gedicht wordt voorgedragen ter ere van de overledene. Een kopie van het gedicht wordt bewaard op het gemeentehuis, voor het geval een familielid zich ooit meldt.

Hester van Hasselt en Bianca Sistermans hebben het voorrecht gehad om de dichters van 'De eenzame uitvaart' te ontmoeten. Van Hasselt heeft met hen gesproken over poëzie, eenzaamheid en de dood, terwijl Sistermans de dichters heeft geportretteerd en foto's heeft gemaakt van dit inspirerende monument van medemenselijkheid.

Laat de verloren zielen niet in de vergetelheid verdwijnen. Met de poëzie van 'De eenzame uitvaart' brengen we eerbetoon aan hen die niemand anders meer heeft. Een prachtige samensmelting van woorden en gevoelens die de diepste eenzaamheid omzet in een blijvende herinnering. Sta stil bij deze bijzondere groep mensen en laat je raken door de kracht van dichtkunst die troost biedt in tijden van eenzaamheid en verdriet.