Een betoverende ontmoeting

In een oude boekhandel aan de Keizersgracht, terwijl de avond langzaam viel, maakte dichter en archeoloog Corrado Hoorweg een onvergetelijke ontmoeting mee. Een mysterieuze figuur verscheen in de deuropening en trok meteen zijn aandacht. Gekleed in een donkere wintermantel, een baskische baret en een wandelstok met een zilveren knop, straalde hij een ongewone wijsheid uit.

De betovering van het gezicht

Wat Hoorweg het meest trof, was het gezicht van de vreemdeling. Een adelaarsneus, een gewelfd voorhoofd en gloedvolle ogen die scherp keken en een ongewone, vrije wijsheid uitstraalden. Op dat moment waren ze alleen in de ruime winkel en de vreemdeling kwam naast Hoorweg staan. Zonder een woord te zeggen, deelden ze samen hetzelfde boek en wees de vreemdeling naar iets wat daar stond. Vervolgens verdween hij spoorloos, alsof hij opgelost was in het niets.

Een menselijk visioen

Overmand door gevoelens van verbazing en verwondering, keerde Hoorweg terug naar huis en vertelde zijn moeder over zijn ontmoeting. Zij begreep het niet helemaal - er zijn toch zoveel mensen? Maar voor Hoorweg was het duidelijk dat hij iets bijzonders had meegemaakt. Was het een visioen of een werkelijkheid die hij aanschouwde?

Een vriendschap vol inspiratie

Dit boek biedt een dubbelportret van dichter Wolfgang Frommel en de jongere Hoorweg. Hun vriendschap ontwikkelde zich tijdens de winter van 1943-44, en vooral binnen de vriendenkring genaamd Castrum Perigrini. Deze kring was geïnspireerd op de ideeën van de Duitse dichter Stefan George.

Een humanistische levensvisie

De titel van het boek verwijst niet alleen naar de voorkeur van Frommel, maar ook naar de ideeën die hij ontwikkelde en wilde overdragen op zijn vrienden. Hij geloofde in een humanistische levensvisie, waarbij zijn vrienden niet alleen Nederlanders waren, maar ook Europeanen. Het boek neemt de lezer mee op een reis door de geschiedenis van deze bijzondere vriendschap en de idealen die hen verenigden.