Anekdotes en belevenissen van een wereldfietser

Christopher Postema heeft op de meest verlaten plaatsen ter wereld gefietst, zoals de Mojave woestijn in Californië, Noors Lapland en de snelweg die Noord- en Zuid-Chili met elkaar verbindt. Beladen met tassen, gehuld in poncho's en vertrouwend op zijn talenkennis en zijn medemens zocht hij steeds een weg van het begin- naar het eindpunt.

Die weg wordt door velen het eigenlijke doel van de reis genoemd, al beschouwde Franz Kafka ze als niets anders dan 'een oneindig treuzelen'. Ook al leek het er soms op dat hij nergens zou aankomen, voor Christopher Postema bleken deze fietsreizen een aaneenschakeling van ontmoetingen en avonturen. Slangen en spinnen kruisten zijn weg, sprinkhanen liftten mee en zwerfhonden probeerden hem te grijpen.

Maar parkwachters en passanten zorgden vaak voor overnachting waar er geen mogelijkheid leek en een Chinese receptioniste in Beijing liet zijn fiets zelfs mee logeren in zijn hotelkamer, acht hoog. Als de uitputting een feit was, bleek de gastvrijheid steeds nabij.

Het boek "Brief in de Berm" van Christopher Postema is meer dan zomaar een reisverslag van een fietstocht. Het zijn korte verhalen vol originele beeldspraak en woordspelingen. Je voelt de lichamelijke inspanningen en de verbazing en verwondering over de absurditeit van het bestaan per fiets. Van een bekeringspoging langs de kant van de weg tot de confrontatie met aanplakbiljetten over een jongen die 27 jaar lang vermist blijft.

Met zelfs een literair reisverslag met een droste-effect, waarbij Christopher Postema deels de reis volgde die Karin Anema maakte in het voetspoor van W.F. Hermans in Lapland. Zelfs dan blijkt Postema een originele, eigen kijk te kunnen bieden.