De Dood en het Voorjaar: Een Poëtische En Zwarte Roman

In een mysterieus dorp, ondergedompeld in een tijdloze sfeer, leeft een gemeenschap gevangen onder het juk van een meedogenloze wet. De honger naar genot is al van jongs af aan verstikt door ijzeren priemen, gesmeed door de sinistere smid, de duistere bewaker van het dorp. Jaarlijks wordt een man geofferd aan de gulzige rivier, een vloeibare slang die alles opslokt. Vanaf zijn kasteel op de gekloofde berg kijkt de heer op het volk neer, maar zelf ontsnapt hij niet aan de rituele dood die zielen gevangen houdt in cementen kerkers. De dag waarop de opgebouwde onrust zal uitbarsten in een vernietigend conflict nadert met rasse schreden.

In 1961 schreef Mercè Rodoreda, in haar kenmerkende eerste persoonstijl waarin ze poëtisch en duister probeert te zijn, aan haar uitgever Joan Sales: "De Dood en het Voorjaar is heel goed. Vreselijk poëtisch en vreselijk zwart." Kort voor haar overlijden in 1983 liet ze hem weten: "Voordat ik alles afrond, maak ik 'De Dood' af. Ik ben er bijna." Uiteindelijk werd drie jaar later postuum 'De Dood en het Voorjaar' gepubliceerd, de roman waar de schrijfster bijna 25 jaar lang met tussenpozen aan werkte en die ze beschouwde als haar magnum opus: "Ik was verlost van de geur van opgegeten bladeren en rupsen en ontdekte de geur van blauweregen en de stank van mest weer. De Dood en het Voorjaar."

Mercè Rodoreda i Gurguí, geboren in Barcelona in 1908 en overleden in Girona in 1983, is de meest gelezen en meest vertaalde Catalaanse schrijfster. Eerder zijn haar romans 'In de Cameliastraat', 'Tuin aan zee' en 'Colometa' verschenen in de Spaanse Bibliotheek. Buiten Catalonië lijken maar weinig mensen te weten wie deze onzichtbare vrouw was, die prachtige en aangrijpende romans schreef in het schitterende Catalaans - een zeldzaamheid in de hedendaagse literatuur.

- Gabriel García Márquez